Ulesie

Kościół p.w. Wniebowzięcia NMP

Kościół filialny Wniebowzięcia NMP, wzmiankowany w 1389 r., wzniesiony ok. 1500 r., restaurowany ok. 1900 r., remontowany w 1964 r. Orientowany, murowany z cegły, z trójprzęsłowym prostokątnym prezbiterium, z trójnawowym bazylikowym korpusem, w całości nakryty sklepieniami krzyżowo-żebrowymi, z wieżą od zachodu. W ścianie północnej barokowy portal z 1623 r., a we wnętrzu drewniany, renesansowy ołtarz z początków XVII w., późnorenesansowa ambona, kamienna chrzcielnica z początków XVI w. Na ścianach szereg rzeźbionych nagrobków z 2. poł. XVI w.

• Tekst pochodzi z portalu Wratislaviae Amici.

Opis w opracowaniu Hansa Lutscha

• Grabsteine mit den Figuren der Verstorbenen in Lebensgröße für:
  1) einen Ritter Schellendorf + 1577.
  2) eine Frau, geborene Schellendorf + 1588
  3) eine Frau + 1598. Übertüncht und verstellt.
• Größere Reihe von Grabsteinen mit Barockrahmen in teilweis schöner Zeichnung.

Kaplica grobowa

Kaplica grobowa na cmentarzu w Ulesiu.

Epitafium Melchiora Francke † 1724

Barokowe epitafium pastora Melchiora Francke, juniora, syna Melchiora i Marii, urodzonego 25 stycznia 1666 roku w Wrzesinach koło Żagania, a zmarłego w wieku 58 lat 31 marca 1724 roku. Od 1708 roku aż do swojej śmierci był pastorem w Ulesiu.

Epitafium Anny Krause † 1676

Epitafium Anny Krause zd. Nigsch, zmarłej 7 grudnia 1676 roku w wieku 76 lat. Miała dwóch mężów: Johanna Ruhindeinera oraz Johanna Krause.

Epitafium Karla Machnizky † 1759

Epitafium pastora Karla Siegemunda Machnizky, urodzonego 17 listopada 1710 roku we Wrocławiu a zmarłym 5 sierpnia 1759 roku przeżywszy 49 lat bez 14 tygodni. Studiował w Lipsku a w 1736 roku był rektorem na uczelni w St. Petersburgu. 5 maja 1744 roku ożenił się z Johanną Rosiną zd. Hayn i mieli cztery córki. Od 1742 roku aż do swojej śmierci był pastorem w Ulesiu.

Epitafium Johanny Machnizky † 1745

Epitafium Johanny Rosiny Machnizky zd. Hayn, zmarłej 12 marca 1745 roku, żony pastora Karla Siegemunda Machnizky.

Epitafium Christiane Schubert † 1873

Epitafium Christiane Friedrike Schubert zd. Knappe, urodzonej 3 września 1799 roku a zmarłej 10 kwietnia 1873 roku w wieku 73 lat. Od 1819 roku była żoną Wilhelma Schuberta z Ulesia.

Epitafium Wilhelma Schuberta † 1861

Epitafium Heinricha Wilhelma Schuberta, urodzonego 19 listopada 1790 roku a zmarłego 18 października 1861 roku przeżywszy 70 lat, 10 miesięcy i 29 dni. Przez 42 lata był mężem Christiane Friedrike Knappe.

Epitafium Gottloba Riedel i jego żony Marii

Epitafium Gottloba Riedel z Ulesia, urodzonego 10 marca 1803 roku a zmarłego 16 kwietnia 1883 roku oraz jego żony Marii Rosiny Riedel zd. Willenberg, urodzonej 16 września 1807 roku a zmarłej 9 października 1865 roku.

Epitafium NN osoby

Epitafium NN osoby z wydłubaną płytą inskrypcyjną.

Tablica pamiątkowa

Tablica pamiątkowa z okazji ustanowienia Diecezji Legnickiej oraz przybycia kopii obrazu MB Jasnogórskiej 5 sierpnia 1993 roku.

Tablica pamiątkowa

Tablica pamiątkowa Jubileuszu 600 lecia MB Częstochowskiej z dnia 26 sierpnia 1982 roku.

Kolumna łez

Obelisk wzniesiony w 1664 przez księcia legnicko-brzeskiego Jerzego III na pamiątkę rozstania z córką, wyjeżdżającą do Dillenburga w Hesji (Niemcy) do nowo poślubionego małżonka, Henryka von Dillenburg-Nassau. Na obelisku zamieszczono inskrypcję po łacinie wzywającą przechodniów do chwili zadumy "w miejscu które Dorota Elżbieta zrosiła swymi łzami". Obiekt ten uznawano za na tyle istotny, że do końca XIX wieku oznaczano jego położenie na mapach okolic Legnicy. Pod koniec XVIII wieku zaczął jednakże niszczeć, a miejscowa ludność i władze nie interesowały się jego losem. Odnowienia obelisku dokonano w 1858 oraz na początku XX wieku z inicjatywy Towarzystwa Historii i Starożytności z Legnicy, któremu wsparcia finansowego udzieliły władze Rejencji i powiatu ziemskiego w Legnicy oraz prywatny właściciel gruntu na którym znajdował się obelisk. Pierwotnie obelisk znajdował się na skraju wsi u wylotu gościńca, do centrum wsi został przeniesiony przy okazji renowacji. Ostatnie jak dotąd prace konserwacyjne przy zabytku miały miejsce w 1995. Wizerunek obelisku znajduje się w herbie gminy Miłkowice, stanowiąc nawiązanie do piastowskiej historii gminy.

• Tekst oraz zdjęcie pochodzą z portalu Wikipedia Wolna encyklopedia.

A teraz przedstawiam pełny tekst na obelisku-piramidzie, pobrany z "Chronica" Friderico Lucae z 1689 roku, wydanej we Frankfurcie nad Menem.

Hic
Siste
Viator
gradum,
& adsta
Volve Animo,
Revolve Memoria
LACRUMAS
Quibus glebam hanc
rigavit
Illustriss Patentis
Filia
DOROTHEA ELISABETHA,
Nata Dux Lyg. Breg.
ILLUSTRISS. PRINCIP. NASSOVIO
HENRICO
Feliciter Elocata:
Admirare monumentum Paterni affectus,
Observa locum
Sacrum Domui Illustri Piasteae,
Sacrum Tibi Transeunti,
Sacrum Posteritati,
Quo
GEORGIUS III. Dux Siles. Lyg. BREGENS.
S. C. R. que MAJ. CONSIL. INTIMUS
CAMERARIUS, & per Utramq: Silesiam
Summus PRAEFECTUS,
Valedixit
Unicae,
Benedixit
DILECTISSIMAE,
Eamque
In Comitata Angelorum
Propitiorum Vialium
E PATRIA,
MANUq; PATRIA
DILLEBURGUM,
Inter mutuos amplexus,
Mille Suspiria,
Vota mille
Feliciter dimisit
DIE XVIII. MART. AN. M. DC. LXIV.
Venerare Testem,
&
Solennem aestima Mensam
Solennia haec dictantem.
VADE ET VALE.